Нове Авантуре Џима Хокинса - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 5

  Али моЌ лик ниЌе дете -

  НиЌе ни чудо што ме Ќе чамац тукао док Ќе предавао!

  Сви су имали таблу - Ќа сам бри ирао,

  А гусарски капетан рече:

  - Храбро се оваЌ млади· борио,

  Храбро Ќе показао дух корсара!

  Прим ен у поморско братство - то Ќе сре·а,

  Остваре®е сна скоро од рође®а!

  Сада можете узвратити било коме

  Трговац у журби престиже и разбиЌа!

  Било Ќе новца - великодушан плен,

  Спуштали су доста, такође без икакве гужве...

  Десило се, са сре·ом, знаЌ готовину,

  Али злато ·е лепршати као врабац...

  Смрт ниЌе била весела;

  Џелат Ќе возио тешку - скелу.

  Луксуз обнове Ќе негде отишао,

  Од глади у тамници стомак Ќе спавао!

  У гомили пирата гласно псуЌу,

  Лети: Ќезгра, кости, ципеле!

  Ми смо слуге пакла - наравно да ру а зна

  Не можеш сам да видиш море!

  Пет а, аваЌ, срамна смрт,

  Да ли Ќе моЌ живот готов...

  У оковима посе·ена туга-трпез,

  Давно заборав ени одбегли рођаци!

  Али нисам хтео да висим у омчи,

  Узео Ќе ногом испод стомака - ¤елат Ќе пао!

  Уосталом, Руси су увек умели да се боре,

  А ако Ќе корсар, бори се и не плачи!

  Послед®а борба Ќе наравно наЌтежа,

  У рукама секира коЌу Ќе ¤елат носио!

  Кад си  ут, притисак ниЌе мали,

  И страх, ко коприве коси!

  Други момци су упали у борбу,

  Откуд агилност у гонерима!

  Вероватно од оца Руса воЌника,

  Кога су власти одлучиле да издаЌу!

  И ру а Ќе одЌедном променила мисли,

  Сада су корсари одлични -

  Овде Ќе цео трг ве· узаврео од нереда,

  Борци су кренули у напад са улице!

  Десило се нешто што Ќе ретко, али се дешава;

  Опет су прекинули пет у на ко®у!

  А какав Ќе богат човек, мучи сироти®у -

  Не знаЌу·и какав Ќе то рат!

  Брод поново зароб ен - Црни Ро¤ер поново,

  Опет смо заЌедно, море Ќе крма!

  Да, Ќа сам убица - само веома  убазан,

  А мени Ќе Ќадник као брат!

  Па хаЌде да певамо док Ќе пет а слободна,

  Делите са сиромашнима и живите у забави!

  Корсар душе жели да постане племенит,

  НиЌе ти по во и кад си игра у кавезу!

  Дечак Ќе завршио са пева®ем и лупкао своЌим босим, исклесаним дечиЌим стопалима, коЌа су, иако отврднута, била окретниЌа од ногу маЌмуна.

  И фрегата Ќе коначно заостала. И ®егова Ќедра су нестала на хоризонту.

  Капетан девоЌке се насмеЌао и приметио своЌим месождерским осмехом:

  - Па шта - ниЌе ово бекство, ве· стратешки маневар! Па шта могу бити девоЌке, нешто ре·и на ово?

  ДевоЌка са зеленом косом затресла Ќе раскошне бокове и одговорила:

  "Можда смо ово требали пропустити. Толико мушкараца на Ќедном месту. Узели бисмо их и забавили се. И то би нам причинило задово ство!

  ДевоЌка капетан Ќе певала: