Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus - Семин Константин Викторович - Страница 12

Et amator grandi dulcis cibum,

Te meus sunt lux in tenebris regnum,

Et frater amoritas in meus lectum!

Me salutant te, amicus meus, qui nunc me habeo profectus grandiosus et innumerabilis honoritas, quo cecidi ad caput meus, quod nix pruinis! Tamen philosophius ex Pharisiam, de quam me videtur scribunt nuperior, venirio ad nos et dare ad me valde nummate pecuniam ex aerarium Universitetae Sorbonnae, et est summae totum valde, qui me nunc emero sibi novum autovehiculum et etiam tam esse etiam valde pecuniam; vos decet laudant de me, quo vestrum Magister nunc et imperum ex inopiam totalis; retro me possunt comedere jecuri ficatum vel, quod nominatio ille gallicas, – foie gras, – totum duo dies septimae, sed nunc me manducare istud ad omnes vesperis meus.

Haec gallicos stultus vir audium me cum disponerum auris, et rare intermissum me quat clamoravit: «Ah, est totum divinae, est totum bene, qui me audiaturant vos aeternum, quoniam vos sunt Philosophus «ex Deus», et nullum et omnino mundi comparis et egalitatis Vos; continuaro quaeso!». Postquam istud franciscas visitarum cum me omnes bonum locis in Moskvae; quod tam, Universitetae Moscoviensis, Cremlinum, meus domus civis et omnes meam praedii circae Moskvae, et quando illum dare in manus meus pecuniam pharrisiensis, nos cucurri ex haec horae in Galliae aeroplanis primum classae cum vinum album et ludis, et decet me dixit, quo non simpliciter nominatur haec vinum «Campaniensis», enim ille valde collocaro cordis virorum ad colloquis companiam sodalis et multium alimodum oblectamentis.

Post tam nos assidero ad terrae gallicis, nos in hospitium vehior in luxuriam currus, qui habeo nomine generosum – Mebacchus, et illum suam nomine congruentiam, utpote apparatum firmum frigidarium cum meliorum vinum album et rossum. Nos veniriam in nostrum ξενοδοχείο, nos celeriter et libenter lubens ebrius fio «in frivolum», quat loquitor in nostra Patria; Ernestus Hemingus in suam fabulae «Et scandero sol» vel, quid in nostrum translavit illum nominavit – «Festum», loquibatur, qui «nunc prandium ad paris expeditis totum; emeraro nunc et XXX lagenas vinum campaniensis». Nunc me decet aberraro parte et dixit, quo istud scriptor sunt genius, quod probarum, qui est exanimis et multum bones exemplum, qui optimus vir obligatum bibunt vinum, cerevisiam, cognactis, vischium et potiam alios, et totum haec possunt stare amcis aeternum ad viri honorabiless. Sed redirum ad nostrum agnis pharrisians; postquam nos bibit III lagunculam cum alimodum potiam spiritum et fortissimo valde, nos auderum ambularum in unae refectoriae luxuriam enim nos erat valde esurire et non habeo aliquandum patientiam super; nos itum trans Hortus Luxemburgus, et non spectare nos ad noctis tenebrosum et pullus, sed videre nos totum caelum purus. Ireo nos ad viam tenebris, et totum φως ex laternas lucerum ad nos; gravis labor et opus – cessum ad loci verum – quando te ebrius valde, sed me possunt facere haec, et in hac consistiti sunt mea honoria.

Sed nunc me non habeo possibiliatis aliquandum ad descriptum vos meum dulce vita in Galliae, sed vos possunt credo me, qui me vivere nunc in amoritas carnis et peccatorium; sed vos unum ex nostrum magistris, et vos, quod et alios, scire, quo bonum vir, se eam delictis non multo saepe, castimoniam rare (omnes nos scire, quo inedia multum, si spiritus erosiam et abireo totum ex corpus nostrum, et stare maeste in coram animas nostrum; ergo nos decet castimoniam rare et valde in cerebellum nostrum, sed non in venter), et se eam habeo pollentis religionis cum multibus sectatoris, sacerdores, ecclesiam et latifundiam, tam eam utique vindictam animae sua! Et Jesus bibit vinum raro, et illum comedere et manducare, et temptatum vel temptaro Callidis Dominus; ergo me sicut Jesus sunt, et vos decet scire, qui omnino hominem non αλλοδάπο me (et ad vos tamen)! Se dixit brevi, quod modernis amore brevitas, qui loqui Sanctum Sergeus Laudantus, me vivere in Pharrisiam quod in bursam Christum; se vos tamen vivere quod me, vos decedero ad tessellatum marmoreus propter exspectare et suspectum, – sicut me exsacrabilitas, obscienitas, adoraminatum et contemptum vel condignum, – quod vos esse licenter.

Valete!

Datum ex Pharrisiae.

Epistolae Igorius Sagittarius ad Constantinis Semenis.

Salvate, amicus meus bonum et carissime, qui sunt unum ex multum!

Nunc me scire ex meus melior amicus Dmitrius Trabus, qui vos nunc sunt multo triste ergo alimodum pervincere vestrum dolores; vos decet scire, quo illum captivare totum propere. Me scire ex rumores mundialis societatis, quo vos nunc infirmum valde et multibus, et omnes ex haec sacrum pilules, tabulettes et alios praeparatis, quat vos mercari ex Sinarum Respublicae Popularis, ex simpliciter Sinarum Respublicae vel in vulgaris – Taivaniam, et plusquam ex alios terram orientis. Me audit ex dignas et honoritas virorum, aliqui certi ex quam sunt castransis Donbassum et «militibus silvanis», quat in carminae sonare; haec vires benitas loqui, qui vos mutatum et metamorphosum in narcomanus, qui sede nunc ad geroinum, cocainum, et alios medicamentis.

Sed vos scire, quo me non sunt stultus, et me non credo in aliquandum famam sine inspectionis firmum; me certe sciro, qui vos contererum illegitimae vecturis aliquando medicamentis, qui in Rossicum terre interdictum totum vel partis, – me bene memore, quod me auxiliam vos cum transvehectum sit mercis trans finis Donbassum et Rossicum. Nunc me decet facere unae receptus et loquar duo verbis de tam, quat agor nostrum negotiam in Novaerossica, et ut hoc bella luitiam et pretiam, ex qualis aerarium, ex quid et, – qui ingentis maxime, – ex cuius pecuniam, ex cuius crumenam. Omnes ex sic nominatum magistris nostris, – et etiam ille baceolus et scurra Eucharistus, qui me «glorificare» singularum, – ille sunt totum stultae, quo non intellegero, quid vituperarum me in naturae; aliqua opusculum in illa maledicta et sacra diurna me tam σκανδαλόζω, quid me non scire, hoc meus oculis occultaro, – tamen istam dissertationis me laedero et nunquam laudaro; sed istud erat discessus lyricorum. Igitur, omnes ex nostrum magistris scire et intellegerum, quo bellae in Donbassum non esset sine maxime valde pecuniam, sine massae montis agnum et aurum, sine auxilium ex dives homines, et sine aliquam factoris, sed non esse in omnes Rossicum Mundi, quat nos struexi hoc et nunc (et in alium mundi tam) aliquam vires dives et abundantis, quid volui adjumenti haec bellum supervacanae et cruentae, et hac pulsum nos ad radicis et extremum videndum. Sed quid, quare me narrare vestrum omnes est; vos scire, quo armatis non potentum vivere et militare proeliis sine ναρκότικαις alimodum: omnes miles nostrum sunt narcomanis et latrunculis, quo non habeo aliquando honoriae vel misericordiae, et me non dixit de aliquam honestatis; nos adhiberui illum suam et venderum in Rossica. Videlicet, aliquam vires stultae et sensibilis, qui sunt mollis intelligentes docti, quae plorare et lacrimare super homicidiam, infanticidiam et aliquae cidiam, quat habeo loci in Donbassum, sed istud thermophilum tepidariam hebrae; quod dicit nuper meus servus domi: «illum sunt mitis, et nos – militis!». Est vires est «caro ballistis», quod dicit Poeta Angelicus; hac miles et praefectis – sicut pecus, quid decet morte enim nostrum voluntas; non esse malum in hac non sunt – totum lex naturae durant, sed justitiam.