Novae epistolae obscurorum virorum. Epistolae honestae virorum Russorum, quas magister Constantinus - Семин Константин Викторович - Страница 11

Sed in popinae, in hic me cum meus faeculentis amicis ex Universitatae Moscoviensis sede, invadero jugulatoris in nigrum larvis, insectarior ad nos et agero rixae valdium et cruentae. Nostrum bonis et subtilis Climum Scarabaei, quid est doctor Universitatis Peterburgensis, erat verberaro scamniae tam fortis, qui non potest loqui post hoc et totum lamentatum: «Oh, capitula mea, oh, meus corpus albus et laxus, quod ut feudali, oh, mea armoracea brevitas!». Sed in istud sutuatio abruptae me non perdidi honoritas et affligectum unum ex hac praedonis tamen forte de cantharum cerevisiam, quo illum casum sine conscientiae; postquam me sufficerio cultri ex meum braccis et percuterio secundum vir ex haec. Post hac alios barbaries fugerio hinc, et nullus ex nostris magistris non aegrotaro valdium, sed post istud festis non infortunatis ad meus caput collabi integer pluvia malis, et non me videre finis illum!

Trans duo dies me ire in Moscoviensis Pedagogicam Regnum Universitetae; in hac locus nos amore rector et decanus (haec amoritas me valde multio et non quod fratri), et professores, et totum studentis non deprehendi observantiae ante nos, et non dempsi capitum quod nos videro; modernis iuvenes viri, – studenti et studiosi, et baccalauri novaemodi, – omnes haec bufones contritum me suam inscientiam et infamiam ad nos. Nos sunt diurnarii, quid vulgus decet verecundiam quod deorum antiquas vel apostolis dei, sed nunc illum ad nos relationis quod ad cloacalis! Verum dicit meus idolum Tullius, «quo erat vitii sunt, tam nunc est moralitas». Tanquam essen bene reductum bonum tempores soveticus, quando vulgaris plebis contemptibilem nostrum pedis lamberui, quod dicit poeta Demenus Pauper: «Et lamberui pulvis meus vestigii». Quando me inducem cum meus amicus Eugenius Radiusis in Grand Atrium Universitatis, tam ad nos insequior studenti diaboli, qui clamavit in omnes oris: «Magister Constantin – est canis filius; illum sunt mendax et vinolentus, quat et amicus illum!». Illum dicit, se me et quasi sicut me omittero in Universitate, tam mundi corrumpior totum, enim me reditus dare ad officiales multum; vos decet scire, quo me verum non dare reditus, sed dare totum doni luxuriam. Plusquam illum loqui, quo me stultus, et quo me emero diplomae meum, et aliam fatuitas haec gerero; post istud ignotum scholaris nos verberarum tamen forte, qui me et nunc non potenti ambulare optimae! Malum, tormentum, morbiam et dolores in mea vita totum detruderum sanitas, felicitas et omnis bonum, qui erat in ille! Quot poeta dicit:

Me tabescerui ex angoris,

Tollero germinis et ramis,

Sicut populus vel myrtus;

Me bibit lignosus spiritus!

Quat hac triste confiteri, me nuper verum bibit spiritus et potiam multium tertiam dies sine finis (sed non est erat spiritus lignosus), quod me scire, qui totum illum possunt me laudant parve et brevitas. Me valde infirmum, et totum celeriter, verisimiliter, morte; vos erat meus bonissimus magister, et vos singularum auxilum me et suppetiam, et vos decet subvenum me nunc, quando omnes viri et immo canis me odium et parvipendentiam me. Nunc me proficiscior ex Moscoviae in Germaniae, ad aquam mineralis medicosum, quod me decet sanitas meus corrigero post omnes dolores, quo faceritas cum me nuper. Cum haec epistolae me mittere ad vos carminae Grecum, qui me scribum hodie in prandium temporem.

Valete et servaro sibi!

Scribum ex аеroportis Nepotum.

Μου η λαχτάρα.

Εγώ πάλι εμμονή με φοβερή λαχταρά,

Όχι στη ζωή μου, ούτε ανάπαυση, ούτε χαρά.

Να αντέξει κάθε μέρα προσβολές μου είναι δυσκολό

Από τους ανθρώπους, το πνεύμα άθλια και σκοτεινό μυαλό.

Αδαείς και ανόητοι οι εκπαιδευτικοί τη χώρα λυμαινονταί,

Ούτε ένα σχολείο απαλλαγμένο από αυτά δεν έχει μειναί.

Ποιος χρειάζεται τώρα οι γνωςείς αυτές?

Πολλούς, αλλά δεν τους εκπαιδευτικούς ολές.

Ψυχολόγος μας για την ψυχή τίποτα δεν ξέρει,

Των γραμματικών δεν ξέρει, πού να κόμματα θέσει.

Ότι και να πω, αν τσακώνονται άσεμνο συγγραφείς

Πίνουν κρασί πολύ και συνθέτουν το διαφορετικό ανοησίες.

Δεν διδάσκουν τώρα οι εκπαιδευτικοί ήθη και έθιμα τα παιδιά,

Αλλά οι ίδιοι βυθισμένη στην απαίσιο και αηδιαστικό αμαρτιά.

Με περιφρόνηση λένε για τους εκπαιδευτικούς καλύτεροι ανθρωποί,

Αλλά το μάθημα αυτό στον εαυτό σας εκλέγουν συνήθως ανοητοί.

Ανόητα ιδεαλιστές και κάποιοι ηθικολογοί

Πολύ ενδιαφέρον, όπως και οι πλουσιοί.

Epistolae Dmitrium Monedulum ad Georgius Eucharistus.

Salvete!

Vos sunt amicus meus bonum,