Ο ΠΟΥΤΙΝ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 4

  Πράγματι, υπάρχει κάποια αόρατη δύναμη που καταστρέφει όλες τις αυτοκρατορίες. Από την εποχή του βασιλιά Ξέρξη, ίσως η πρώτη πραγματική, τεράστια αυτοκρατορία του αρχαίου κόσμου. Η Μεγάλη Δύναμη του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποδείχθηκε επίσης βραχύβια. Μάλλον, κατέρρευσε λίγα χρόνια μετά το θάνατο αυτού του βασιλιά.

  Ακόμη νωρίτερα, η Αίγυπτος διεξήγαγε κατακτητικούς πολέμους, αλλά και έχασε την κατοχή. Μπορείτε να θυμηθείτε την Ασσυρία. Ήταν επίσης πολύ μεγάλη δύναμη. Λοιπόν, η Βαβυλώνα της εποχής του Ναβουχοδονόσορα, αν και όχι για πολύ. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κράτησε για πολύ καιρό. Ακόμη και στα σχολικά βιβλία ιστορίας, σχεδόν ο μισός χρόνος της αρχαιότητας αφιερώνεται σε αυτό.

  Αλλά και αυτό ερήμωσε και κατέρρευσε. Πολλά παραδείγματα μπορούν να δοθούν εδώ. Υπήρχε μια αυτοκρατορία του Καρλομάγνου - διαιρεμένη αμέσως μετά το θάνατο του κατακτητή βασιλιά. Το αραβικό χαλιφάτο προέκυψε - η μεγαλύτερη αυτοκρατορία από άποψη εδάφους, από τη Γαλλία έως την Ινδία, αλλά κατέρρευσε επίσης. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, επίσης, αν και πιο αργά κατέρρευσε. Η ίδια η αυτοκρατορία του Τζένγκις Χαν είναι η μεγαλύτερη χερσαία δύναμη της εποχής της ανθρωπότητας. Αλλά ο Τζένγκις Χαν πέθανε και οι γιοι και οι εγγονοί της άρχισαν να τη συνθλίβουν. Και μετά, αφού έφτασαν στην Αφρική στη Βιέννη, οι Μογγόλο-Τάταροι ξέμειναν από τον ατμό και διαλύθηκαν ξανά. Ο Ταμερλάνος προσπάθησε να αποκαταστήσει αυτή την αυτοκρατορία με φωτιά και σπαθί, αλλά μόλις πέθανε, η παραμονή του Τιμουράτ του έπεσε στην ευδαιμονία χωρίς ίχνος.

  Η μεγαλύτερη από άποψη πληθυσμού και εδάφους στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν, ίσως, η Βρετανική Αυτοκρατορία με αποικίες και κυριαρχίες. Αλλά επίσης κατέρρευσε αρκετά γρήγορα. Και υπήρχε επίσης η ισπανική αποικιακή αυτοκρατορία, η οποία κατέρρευσε ακόμη νωρίτερα.

  Η τσαρική Ρωσία, έχοντας φτάσει στο απόγειό της επί Νικολάου Β', συγκρούστηκε με την Ιαπωνία. Και σαν να επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι υπάρχει αντιαυτοκρατορική δύναμη, τα τσαρικά στρατεύματα έχασαν αυτόν τον πόλεμο. Και σαν να τους καταδίωξε η κακιά μοίρα. Υπήρχαν τόσες πολλές αποτυχίες και κακοτυχίες σε εκείνον τον πόλεμο, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μην πιστεύετε λοιπόν μετά από αυτό στη μοίρα όλων των δυνάμεων.

  Στη συνέχεια, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν ήταν πολύ τυχερός, και υπήρξε ένα στρατιωτικό, και μάλλον ένα πραξικόπημα στο παλάτι. Μετά από αυτό, μια παράνομη προσωρινή κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία.

  Λοιπόν, και μετά οι μπολσεβίκοι με τον εμφύλιο. Λοιπόν, ναι, επί Στάλιν υπήρξε μια νέα άνοδος της αυτοκρατορίας, αλλά με τίμημα τεράστιας αιματοχυσίας. Και μετά το θάνατο του ηγέτη, έγινε το εικοστό συνέδριο και η κατάρρευση της λατρείας. Και η ΕΣΣΔ άρχισε να χάνει τις θέσεις της ήδη υπό τον Χρουστσόφ.

  Και τότε ο Γκορμπατσόφ πήρε και τελείωσε τη σοβιετική αυτοκρατορία. Επιπλέον, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι ο Μιχαήλ Σεργκέεβιτς το έκανε επίτηδες. Τότε όλοι βυθίστηκαν στη φρενίτιδα της περεστρόικα. Και προσωπικά, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, αν και αξιωματικός της KGB, έχει μετατραπεί σε ένθερμο δημοκράτη. Και ήταν ενάντια στο GKChP, και επίσης χάρηκε για την κατάρρευση του ΚΚΣΕ. Και έγινε το δεξί χέρι του Σόμπτσακ. Και υποστήριξε ενεργά τον Γέλτσιν. Συμπεριλαμβανομένου του Οκτωβρίου 1993. Ναι, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ ήταν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως η ελίτ χάρηκαν!

  Ή, εν πάση περιπτώσει, ο κόσμος δεν πείραξε, αλλά η ελίτ ήταν πραγματικά ευχαριστημένη. Ειδικά στην Κεντρική Ασία, όπου όλοι θυμόντουσαν πολύ καλά πώς η KGB καταδίωκε ντόπιους μεγιστάνες στην επιχείρηση βαμβακιού.

  Εν ολίγοις, τότε στην ενενήντα πρώτη ΕΣΣΔ στηριζόταν στο Bose. Και ίσως μόνο ο Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι γκρίνιαξε λίγο, έτσι για επίδειξη. Ή ίσως να παίζεις για το κοινό ή να θέλεις να ξεχωρίσεις.

  Τότε υπήρχε η κυριαρχία του Γέλτσιν. Μια εποχή μεγάλων ευκαιριών για κάποιους, και στερήσεων, και τρομερών προβλημάτων για άλλους. Ο ίδιος ο Γιέλτσιν δεν προσπάθησε καν να κολλήσει την αυτοκρατορία της ΕΣΣΔ, αλλά μόνο να επιστρέψει την Τσετσενία υπό έλεγχο. Και τι σκληρή αντίσταση προκάλεσε. Συμπεριλαμβανομένων και εντός της χώρας. Και ακόμη και η Επιλογή της Ρωσίας από τον Gaidar μίλησε εναντίον της. Όπως και οι κομμουνιστές. Μόνο ο Ζιρινόφσκι υποστήριξε αυτόν τον πόλεμο. Ίσως όμως γι' αυτό υπονόμευσε τη δική του βαθμολογία και στέρησε από τον εαυτό του την ευκαιρία να γίνει ο νέος Ρώσος τσάρος.

  Ο Ζιρινόφσκι, φυσικά, ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης. Όμως δεν του έλειπε ούτε το θάρρος ούτε η θέληση. Ειδικότερα, δεν ήταν απαραίτητο να διαβρωθεί η κοιλιά, οπότε όταν ένα σημαντικό μέρος του κόσμου λιμοκτονεί. Και δίαιτα και άσκηση.

  Λοιπόν, εντάξει, ο Ζιρινόφσκι πέθανε. Και ο βασιλιάς έχασε τον αγαπημένο του γελωτοποιό. Που ήταν τόσο αστείο και αστείο. Διασκέδασε και ανέβασε. Αλλά δεν υπήρχε πραγματικό νόημα και όφελος από αυτό. Αντίθετα, ο Ζιρινόφσκι ήταν πολύ ριζοσπαστικός πατριώτης, ίσως και καρικατούρα. Και φαινόταν να γελοιοποιεί τον πατριωτισμό. Λοιπόν, όπως ο καλός στρατιώτης Schweik, ήταν κι αυτός μια καρικατούρα του πατριώτη της Αυστροουγγαρίας.

  Και ήταν αστείο, αλλά μάλλον επιβλαβές για την αιτία. Αλλά παρόλα αυτά, ο βασιλιάς δεν είναι καλά και βαριέται χωρίς γελωτοποιό. Εδώ ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ προφανώς δεν έλκεται από αυτόν τον ρόλο.

  Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, στο σώμα του Χίτλερ, αναστέναξε βαριά. Δεν ήταν ακόμα συνηθισμένος στο νέο σώμα και ζούσε σε αναμνήσεις του παρελθόντος. Και ήταν διφορούμενο, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, φυσικά ο Πούτιν ήταν ένας τυχερός κυβερνήτης. Για παράδειγμα, ένα τόσο σπάνιο δώρο περιουσίας όπως η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτό είναι πράγματι μια μεγάλη επιτυχία. Αντί να πολεμούν τους ίδιους τους Ταλιμπάν, οι Αμερικανοί σύρθηκαν σε μια σφαγή που δεν ήταν απαραίτητη για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

  Αυτό, για παράδειγμα, είναι το ίδιο εάν ο Χίτλερ πολέμησε για είκοσι χρόνια με τη Βρετανία και τους Γιάνκηδες παρά να επιτεθεί στην ΕΣΣΔ. Και ο ίδιος ο Στάλιν μπορούσε να επιλέξει σε αυτή την περίπτωση τη στιγμή που θα χτυπήσει. Και μην πέφτετε κάτω από ένα τρομερό χτύπημα.

  Αλλά ο Χίτλερ κατάφερε να αποτρέψει τον Στάλιν. Και εδώ είναι το αποτέλεσμα - οι Γερμανοί κοντά στη Μόσχα. Και αν ο χειμώνας ήταν πιο ήπιος και ξηρός, τότε ίσως να ήμασταν στην ίδια την πρωτεύουσα.

  Ναι, ο Στάλιν ήταν τυχερός εδώ. Αν και από την άλλη, καλά, γιατί είναι οι πιο επιτυχημένοι κυβερνώντες, αυτοί που είναι τόσο σκληροί; Εδώ είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, φυσικά, όχι ο Στάλιν. Ίσως όμως γι' αυτό δεν του δόθηκε η Ουκρανία;

  Τι μπορεί να πει κανείς για τον Χίτλερ; Από τη μια είχε εκπληκτικές επιτυχίες, από την άλλη όμως είχε καταστροφικές αποτυχίες. Ένα είδος περιουσίας γέλασε με τον Αδόλφο - του έδωσε εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Στη συνέχεια όμως τα παράτησε και κορνίζασε. Και υπήρχαν τόσα θύματα και απώλειες και από τις δύο πλευρές.