Удача Пуціна ѓ Мікалая Другага-10 - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 2

  Пасля чаго Алег Рыбачэнка скончыць сваю місію на планеце Зямля, і зможа, па-першае, падрасці гадоѓ да шаснаццаці, а па-другое, пачаць падарожнічаць па сусвеце.

  Ён і так затрымаѓся ѓ дваццатым стагоддзі. Дзе, напрыклад, вельмі сумна без кампутарных гульняѓ і інтэрнэту.

  А так ужо заставалася быццам бы і нядоѓга, дык канчаткова гегемоніі царскай Расіі.

  Але ёсць некаторыя але... У прыватнасці, калі нападзе Гітлер? А калі ён на гэта не вырашыцца, у тую дату, што была ѓ рэальнай гісторыі. Тым больш, калі іншыя дзяржавы яго ѓ гэтым не падтрымаюць?

  Трэба адзначыць, што Уладзімір Пуцін хоць і мінуѓ мяжу ѓ семдзесят гадоѓ, але відавочна дэградаваѓ, развязаѓшы братазабойчую вайну супраць Украіны. І калі ён сваё жыццё зацягне, дык можа справа прыйсці да ядзернай вайны. Так што Мікалаю Другому таксама небяспечна надта ѓжо доѓга жыць. Зрэшты, хоць спадчыннік яшчэ хлопчык, моцны рэгент можа шматлікае зрабіць. І тут не трэба думаць, што ѓсё будзе страчана.

  Трэба толькі ѓгаварыць Мікалая Другога. Зрэшты, тут ёсць некаторыя праблемы. Трэба каб быѓ пісьмовы завяшчанне з прызначэннем рэгента. Тады, магчыма, толк і будзе. А так можа сапраѓды, калі імператар раптам загнецца, ці стане ахвярай замаху, успыхнуць неабыякая барацьба за ѓладу.

  А гэтым якраз Гітлер і ягоныя саюзнікі могуць скарыстацца.

  Сам Алег таксама хацеѓ вялікай вайны. Каб увесь сьвет быѓ адной імпэрыяй. У гэтым выпадку чалавецтва стане адзіным і пачне скораць космас. І будзе ѓ будучыні і касмічная, чалавечая імперыя. А можа і зорныя войны з іншымі дзяржавамі.

  І Мікалай Другі з цара няѓдачніка, стане самым вялікім кіраѓніком чалавецтва, усіх часоѓ і народаѓ.

  Хлапчук працуе і напявае, з мэтай узбадзёрыцца:

  А што Гасподзь меѓ на ѓвазе,

  Ён, абітая ѓ страшнай далечыні...

  Калі загад аддаѓ да працы,

  Каб мы ѓ сне не знаходзіліся.

  Хоць пышны царскі ѓбор,

  Але чалавека няма скупей....

  Страляе галеча ва ѓпор -

  Наш свет пакут эпапея!

  І не вінаваты ѓ тым Адам -

  Просты савецкі, рускі хлопец...

  Хадзіѓ голы, не хаваючы сорам,

  Як пры царызме пралетар!

  Ежы яму даѓ Бог - ліміт,

  Падножны корм не ведаючы відэльцаѓ...

  А хочаш больш будзеш біт!

  І піць далонню без бутэлек.

  Адам трываѓ такі надзел,

  У нейкім жудасным, сумна раі!

  Але змей на крылах прыляцеѓ,

  Ён зразумеѓ: чалавек пакутуе...

  Ёсць спосаб выйсці з нетраѓ,

  Пабудаваць горад, даць нашчадства!

  Каб не блукаць па гаі тэрмін,

  Трэба часам і вераломства!

  Я ключ чароѓны з раю спёр,

  Каб Эдэм руцін пакінуць...

  Там дзеву здабудзеш мары,

  Хоць можаш у пекла згінуць!

  Ды рызыка вядома хлопчык ёсць,

  Планета гэтая не падарунак...

  Але ты даведаешся сумленне, гонар,

  І здабудзеш, сваю ведай пару!

  Адам гэты ключык атрымаѓ -

  Адкрыѓ браму і выйшаѓ з раю.

  Патраціѓ шмат грэшнік сіл,

  Па камянях вялікіх гор ступаючы...

  Вось бачыць зноѓ вароты -

  І зноѓ крылаты змей з'явіѓся...

  Сказаѓ: я добры сатана -

  Завала тут сама сабой адкрылася...

  Адам увайшоѓ і бачыць ён -

  Такі размаляваны цуд...

  Голая панна за грудам,

  Трэцяць з фарфору золата страва.

  Але да чаго ж добрая,

  Адам-хлапчук не стрымаѓся!