La Novaj Aventuroj De Jim Hawkins - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 3

  Estis malsukcesoj, estis malvenkoj,

  Okazis kiel leporoj de teruraj lupoj retiriĝi!

  Sed se la milito komenciĝos, ni estos denove,

  Frakasu en infera ritmo armeo de kruelaj monstroj!

  Ne pro milito, ni, kredu min, komencas ludon,

  Ni ne havas alian vokon ol esti afablaj amikoj!

  Ni estas frata popolo, ne Habel kaj Kain,

  Por ni birdo estas kanto, kaj tute ne dika ludo!

  Vere, ial la infano ĉi tie konfuzis Rusion kaj Brition, kiuj diris, ke Jim Hawkins ŝajnis iom freneziĝi pro la pocio kaj li komencis paroli - por konfuzi tempojn kaj landojn. Sed kio nur en la mondo ne okazas. Kaj do li kantis nenion. Kaj eĉ ĉarma.

  Nu, kio fariĝis pli amuza en la animo. Kaj la knabinoj eĉ ĉesis tikli la knabon.

  Ekde fregato de la Reĝa Mararmeo de Britio aperis ĉe la horizonto. La plej granda knabino, kiu estis ne nur en bikino, sed kun diamanta krono sur la kapo, kvankam same nudpieda kiel la ceteraj belulinoj, blekis:

  - Ni kuraĝe iros en batalon,

  Por afero de honoro!

  Ni venkos ĉiujn malamikojn kaj ni estos kune!

  Kaj tiel komenciĝas la ĉasado. La brigantino estas relative malgranda. Kaj la fregato, male, estas granda - kvindek kvar kanonoj, ĉi tio estas preskaŭ krozŝipo. Speciale serĉante piratojn.

  La knabina kapitano kolere frapis sian nudan piedon kaj kantis:

  Ni estas bonaj piratoj

  Ŝarkoj kaj balenoj...

  Nia nigra flago ĉe la matĉo

  Peco de mallumo!

  Kaj la aliaj knabinoj kantis, elmontrante la dentojn, kiujn ili havas grandajn kiel ĉevaloj:

  Ni rakontos pri la mallumo detale,

  Mallumo estas precipe kara al ni...

  Post ĉio, en la mallumo ĝi estas speciale oportuna,

  Crap, ĉiuj malhelaj faroj!

  Brigantino kun belaj knabinoj, kiuj estis ĉarmaj kaj muskolaj inaj piratoj, foriris de la batalo. Tamen, la preskaŭ nudaj knabinoj elmontrantaj nudaj, rozkoloraj, delogaj kalkanoj havis nur dekduon da pafiloj, kaj ili estas multe pli malgrandaj en kalibro ol granda kroz-speca lineara fregato.

  Oni povus, kompreneble, provi enŝipiĝi. Sed estas multaj viraj batalantoj kaj ili estas kun musketoj. Kaj kompreneble, perdoj estas neeviteblaj.

  Tamen, la brigantino estas tre lerta kaj povas bone foriri de la persekutado de iuj britoj. Sed la knabino-kapitano vere volas ludi je la nervoj de la reprezentantoj de Foggy Albion.

  Kaj la brigantino de la poeto ne rompas la distancon, sed ĝi ne permesas proksimiĝi. Ĉi tio estas la postkuro de la gvidanto.

  Kaj la kapitano knabino iris al Jim Hawkins kaj muĝis minace:

  - Venu, vi estas sklavo, kuŝigu lin! Ĉu vi pensas, ke ni nutros vin por nenio!

  La juna kaptito eksaltis kaj riverencis al la belulino, dirante:

  - Mi estas preta por ĉio, sinjorino!

  La knabina gvidanto de la piratoj ordonis:

  - Kantu ion!

  Jim Hawkins kapjesis.

  - Kun granda plezuro, bonege!

  La knabina kapitano aldonis:

  - Nur la kanto estu longa kaj samtempe vi dancu!

  La sklavo diris volonte:

  - Mi amas danci - movado estas vivo!

  Kaj la juna, muskola infano komencis danci kaj salti kiel simio. Kaj samtempe ĝi estas tre bela kaj kun granda energio, bobelanta pro entuziasmo por kanti;

  Vane la riĉuloj frapis la pordojn,

  Ja la vojo estas ordonita al la sojlo por la malriĉuloj!

  Tie, en kaĝo sub ŝlosilo, la peri estas enuigita,

  Ŝi volas, ke la kavaliro helpu ŝin!

  Kaj mi iris kiel knabo al la piratoj,

  kliniĝi antaŭ eminentulo por ne bati!

  Nun estas tempo de repago por ĉiuj aviduloj,

  La ĉasisto fariĝis manĝaĵo en la ludo!

  Kaj grandaj estas miaj fortaj knaboj,

  Kiam en la manoj de la glavo mi komencis turni!

  Mi sendos malbonajn malamikojn por enuigi en la tombojn,

  La luno sur la ĉielo brilas hele kupro!