Новыя ВыключэннІ ЮнгІ Джыма ХокІнса - Рыбаченко Олег Павлович - Страница 2

  І білі хлапчукоѓ стала. Некаторыя паміралі ад непасільнай працы і збіцця.

  Джым, зразумела, меѓ зараз сталёвае здароѓе, і быѓ вельмі паслухмяным. Але ѓсё роѓна яго ѓвесь час збівалі. Нават наглядчыкам падабалася біць пакорлівага хлопчыка, і ім вельмі хацелася, каб ён закрычаѓ.

  Але Джым трываѓ, ён быѓ нібы самнамбула і для яго як бы не было болю.

  І гады праносіліся неѓзаметку. І ѓсіх стала дзівіць, чаму ён увесь час застаецца дванаццацігадовым хлопчыкам? І хлопчыкам пры гэтым прыгожым?

  Вось і нарадзілася думка прадаць Джыма Хокінса ѓ гарэм да якога-небудзь арабскага ѓладара. Прыгожы, светлавалосы, мускулісты хлопчык, ды яшчэ вечны! Вось гэта палюбоѓнік!

  І яго пагрузілі на карабель і адправілі з Ямайкі на Блізкі Усход, ці хаця б у Алжыр. Але па дарозе напалі на брыганціне каманда дзяѓчат-піратаѓ. Яны відаць былі з іншага свету. Таксама не старэлі, і іх брыганціна развівала ѓ плаванне каласальную хуткасць. І ніхто не мог дагнаць іх і патапіць.

  І вось дзяѓчаты ѓсіх палонных забілі. А прыгожага хлопчыка пакінулі сабе для забавы. Вось і казычуць Джыму і босыя пятачкі і пад пахамі. І ад гэтага і смешна і балюча.

  Калі дзіцяці вось так казычуць у ім сумесь весялосці і пакуты. І страѓсінае пёры праходзяць, і голая падэшва Джыма адчувае сумесь асалоды і раздражнення.

  Хлапчук, былы юнга ѓ роспачы заспяваѓ;

  Мораѓ, акіянаѓ вялікія прасторы -

  Мы іх баразнілі пад сцягам трохкаляровым!

  Байцы пакаралі ѓгору дубы,

  Арлы абвяшчалі грымотам пераможным!

  Ваяѓнікоѓ рускіх прызнала планета,

  Мячамі, штыкамі ворагаѓ уразілі!

  Змаглі скінуць ярмо фашызму з паѓсвету,

  Скончылі хаду з перамогай у Берліне!

  Прыпёрліся нацысты на танках гарбатых,

  Пагражаюць знішчыць усе рускія нівы!

  Але моцна малоцяць вырадкаѓ праклятых,

  Каб жыць нашым дзецям без ярма шчасліва!

  Мы дзеці Айчыны, што ѓ свеце ѓсіх вышэй,

  Нарадзіліся, босымі нагам кумач размінаючы!

  За нас заступаѓся на лаянку пасылаючы Усявышні,

  І Божа давёѓ да квітнеючага ѓ радасці Мая!

  Няма долі байца, і ѓзвышэйшай сэрца,

  Што дорыць мару, і нараджэнне звыш!

  Адкрыйце да неѓміручасці хвалебныя дзверцы,

  Але калі ѓ засадзе сядзіце, базарце цішэй!

  Ёсць ваѓкі і авечкі, але вы пастухі светабудовы,

  І доля ѓ вас данесці да нашчадкаѓ загад!

  Каб справу весці, да канца стварэння,

  Каб вечны агонь у тваім сэрцы кахання не згас!

  Хто ведае, дзе куля ворага спыніць салдата,

  Але ѓсё ж у баі смерць лепшая за хваробы гнілых!

  А калі загінуѓ, то твой сябар сьцерці супастата,

  Не будзе цярпець, у палон жа гоняць дзяѓчынак босых!

  Аб руская доля, вайна і пажар за вайною,

  Хто хоча на адпачынак, тым месца няма, ведайце ѓ раі!

  Вось у змову ѓступіѓ пякельны Сэм з Сатанаю,

  Пагражае: я атам абрушу і град разаб'ю!

  Але супраць ракет, таксама будзе абарона,

  І ядзернай бомбе не грымнуць Маскву...

  Мы зможам на танках дастаць паразіта,

  А нудныя песні аб загінуѓшых уганяюць у нуду!

  Прадацца за грошык не руская доля,

  Бо кожны з нас гэта ваяр вялікі!

  Не верце, што Бог ужо расставіѓ нас у ролі,

  На справе ты само выццё вырашаеш наколькі круты!

  Бывалі правалы, бывалі разгромы,

  Бывала, як зайцам ад страшных ваѓкоѓ адступаць!

  Але калі пачнецца вайна - будзем зноѓ,

  Граміць у пякельным рытме жорсткую катаѓ раць!